Ze kunnen me niet gekker krijgen dan met apparaten die niet doen wat ze moeten doen. Want apparaten zijn gemaakt om te doen wat ze moeten doen. Daarvoor zijn het apparaten. Anders waren het wel mensen.

Als ik ‘print document’ intik en ook al is dat twaalf keer een bestandje van 21 pagina’s, dan verwacht ik van zo’n ding dat het naadloos wordt uitgevoerd. Daarvoor is dat apparaat zelfs gemaakt. Maar na vier complete setjes, waarvan ik al blij begon te kijken, zo van: ‘jongens, we gaan lekker’, besloot het ding halverwege een bestand overnieuw te beginnen en daarna nog een keer. Telkens op een ander moment in dat bestand. De ene keer na zes pagina’s, de andere keer na vier, of acht, alsof het ding een eigen wil had en dat verwachtte ik van ongeveer alles met twee benen en twee armen in ons huishouden, maar niet van een plastic vierkant stuk gereedschap.

Aan de voorbereiding lag het niet. Ik had papier gekocht en twee nieuwe inktpatronen.

Ja, ik had het op het werk kunnen doen. Maar ik wilde dat juist een keer niet doen. Omdat iedereen dat altijd al doet en ik vind dat eigenlijk niet correct. Het is toch een soort stelen, ook al is het alleen een beetje papier en inkt.

Wat me eveneens tegenhield was dat ik deze week een collega hoorde foeteren: ,,D’r is weer iemand een boek aan het printen of zo.’’

Ik dacht: dat wil ik niet horen, maar nadat na het zesde mislukte setje ineens de mededeling ‘de inkt is bijna op’ op het scherm verscheen begon ik ook te foeteren en zei mijn vrouw: ,,Waarom doe je dat ook niet op je werk?’’