Een vrouwelijke collega gooide vandaag een pak halfvolle biologische melk naar mijn hoofd. Omdat ik zei dat niet alleen mijn eigen vrouw en techniek een slechte combinatie was, maar alle vrouwen en alle techniek. Zij hadden medelijden met mijn betere helft vanwege het stukje van gisteren, maar ik kapte dat af.

Ik leg het nog een keer uit.

Mijn vrouw koopt een fietspomp. Zo’n modern kunststof ding. Met zes verschillende aansluitingen. Ziet er uit alsof het in een baan om de aarde gebracht kan worden, maar er is niet mee te pompen. Dat weet ik omdat ik altijd de banden oppomp en niet zij.

Ze koopt ook messen. Voor brood smeren en zo. Slanke messen. Mooi model, maar het lemmet, het snijvlak, is te smal. De boter blijft er niet op hangen. ’s Ochtends broodjes smeren is een drama. Dat doe ik altijd. Ik zou dan ook andere messen hebben gekocht.

We hebben nu nieuw closetpapier. Drielaags. Ook door haar aangeschaft. Dat is niet goed. Het moet tweelaags zijn. Anders kun je je neus niet schoonmaken. Daarvoor is het te dik. Daarbij: wij hebben twee zoons. Die gaan zelf naar de wc, maar die gaan proppen en spoelen te weinig door. Dat betekent dat het toilet binnenkort verstopt zit. Een keer raden wie daar dan met zijn handen in mag graaien.