Strakke planning eind van de middag. Half zes thuis, bedoeling om half zeven weer in auto richting Appingedam (iets afgeven) daarna naar Loppersum. Commissie over herindeling begon om half acht. In het uur thuis koken en eten en met grom en grauw met gamende zoons communiceren. Hoe was inhaalproefwerk? Ging toch niet goed. Nee, verbaast me niks als je niet leert. Glaasje water maken, pap? Ja hoor regel ik ook nog. Om tien voor half zeven telefoon vrouw. Sta in Haren. Auto doet het niet meer. Hoezo niet? Benzine op, dacht ze. Al was dat vreemd. Volgens display kon ze nog 50 kilometer. Zoals gewoonlijk er weer op aan laten komen. Leek haar dat ik moest helpen. Nou nee, ik moet weg. Sta nogal op tijd. Ga ik echt niet redden. Maar wat moet ik dan? Loop naar dichtstbijzijnde benzinepomp. Kon niet, te ver weg. Bel ANWB. Ook geen optie. Volgens haar. Je moet me echt helpen. Dacht het niet. Moet echt weg zo. Natuurlijk ga je toch. Had gelukkig jerrycannetje benzine in garage. Toen ik arriveerde vroeg ze of ik nog blij met haar was. Ik zei: als je wilt dat ik binnenkort onder de zoden lig vanwege een hartaanval, moet je meer van dit soort grappen bedenken. Hoewel het even duurde voordat de auto weer liep, bleek het inderdaad gebrek aan benzine. Vrouwen en techniek, het is niet te doen. Voor de partner.