Ik kreeg vandaag een zin van mij terug: ‘Groningers zeggen niet zoveel en als ze wat zeggen is dat meestal niet wat ze denken.’

Het staat in het verhaal ‘Ha doe kaalf’ (Hallo jij kalf) in de bundel De eeuwige Veenkoloniaal, maar de man had het me horen zeggen in de uitzending van Kunststof op Radio 1 van enkele weken geleden.

Hij, geen autochtone noorderling, was er blij mee. Omdat het hem deed beseffen dat er in dit deel van het land een verschil zit tussen verstaan en begrijpen.

Ik zei hem dat een goede vriend van mij, Bert Hadders, iets soortgelijks beweert met de constatering dat de Groninger vijftig manieren kent om ‘ja’ te zeggen.