Ik kijk hem even aan, hij kijkt mij even aan.

,,Luister jij hier naar?’’

,,Nee.’’

,,Saai, of niet?’’

Het onderwerp op Radio 1 is actueel, vluchtelingenopvang in Libanon, maar op weg naar school in stad, wil mijn oudste zoon muziek horen. Ik draai aan de knop van de autoradio.

,,Laat mij maar effe.’’

Sky Radio 101 FM. Dat vind ik niks, maar hij vindt Radio4 en Freez FM niks. Liefst luister ik cd’s, maar de cd-speler is kapot. We zeggen een tijdje niks, tot ik de stilte verbreek.

,,Heb je Frans net nog wat kunnen leren?’’

,,Mjoah.’’

,,Hoe kon dat nu, dat jullie er gisteravond zo laat achter kwamen dat B en C er ook bij hoorden.’’

,,Weuknie.’’

,,Daar zat mama niet lekker, of niet? Ze ging er nogal op door.’’

,,Ja, nogal. Weukooknie hoe dat zat.’’

In plaats van op de A7 af te koersen, wat ik normaal doe, sla ik af naar Kolham.

,,Waarom ga je hier langs?’’

,,Volgens mij is dit korter.’’

,,Op die andere weg mag je harder.’’

Hij pakt zijn smartphone, waarvan ik het merk steevast aanduid als Hoehetwaait.

,,Word je nu niet misselijk?’’

,,Nee.’’

Het is weer een minuut of wat stil. Ik wijs hem op de temperatuurmeter.

,,Zie je, nu nog koud, maar als we straks stil staan, zie je hem stijgen.’’

,,Als we stilstaan.’’

En inderdaad, als we na de afrit van de A7 voor het stoplicht op het Damsterdiep staan, springt die meteen op groen.

,,Toevallig toch?,’’ zeg ik, ,,Jij zegt het en het gebeurt ook. Alsof je het aanvoelde.’’

,,Denk ik niet.’’

,,Oh.’’

,,Ik zet je weer af op het Schuitendiep hoor. Ik neem aan dat het stoplicht op rood staat, dan kun je dan uitstappen.’’

,,Kun je hem niet even op de stoep parkeren?’’

,,Nee, dat kan niet.’’