Op de keukentafel staat een half afgebouwde supermarkt. Een spaaractie van de lokale Plus. De muren omvatten nog niet de helft van het grondoppervlak, onder een soort van vitrine liggen losse blokjes, een bankje ligt op de kop, een poppetje bedolven onder een muur en papiertjes met instructies zijn in een hoek gewaaid. Een ander mannetje ligt met zijn bips omhoog en met zijn gezicht naar beneden, fysisch gezien onmogelijk.
Naast de winkel liggen ongeopende pakjes Plusbricks. Daar zou de supermarkt mee afgebouwd kunnen worden, stel ik me voor. Iemand zou dat ook moeten doen. De boel een beetje opruimen, spulletjes netjes in de stellages, mensjes achter de kassa, zodat het een beetje op een normale winkel lijkt. Niet op een waar net een bom is afgegaan.
Het is vakantie, maar er is in ons huishouden geen kind meer die zich er toe geroepen voelt. Dat stel ik met gemengde gevoelens vast. Zoals ik ook kijk naar de kasten met ruimteschepen en terreinvoertuigen van Lego op de jongenskamers, waar een laagje stof op ligt.