De man boog zich over tafel. Of ik schreef. Hij zag steeds boeken van mij omhoog worden gehouden en ik moest hier en daar een handtekening zetten. Ja. Hoe ik heette. Ik zei mijn naam. Wat ik zoal schreef.

Het liefst zeg ik dat ik maar wat doe, alles wat me voor de vingers komt, maar ik gaf een normaal antwoord. Hij knikte. Die boeken die zaterdag omhoog werden gehouden waren voor de verloting voor na het voetbaltoernooi. Ik had een paar ter beschikking gesteld. Die gingen ook over voetbal.

Daardoor maakte ik wel mee dat om de haverklap werd geroepen dat het toernooi ‘mede mogelijk gemaakt werd door…’ en dan volgde mijn naam, wat een aparte ervaring was en gek genoeg won ik bij die verloting ook een boek. Over voetbal in een vuile oorlog. Opgetekend door twee VI-journalisten. Het gaat over het WK in 1978 en als er voetbal op tv is, is het leuk om over voetbal te lezen.

Ik was dertien ten tijde van de mondiale titelstrijd en van de toestand in het organiserend land, Argentinië kreeg ik toen weinig mee en dat wat ik nu lees is buitengewoon interessant, maar wat me tot dusver vooral is bijgebleven is een bijna terloopse opmerking dat de vrouw van, ik meen PSV-speler Harry Lubse, stiekem verliefd was op René van de Kerkhof. Nu ken ik hem en zijn tweelingbroer Willy niet persoonlijk, maar seks is ongeveer het laatste waar ik aan denk bij het beeld van deze voetballende broers. Een fascinerend gegeven, al weet ik niet waarom ik dat moet lezen.

Ik zoek dat snel even op in het boek, maar kan het niet terug vinden. Nu twijfel ik of ik het wel gelezen heb en voor hetzelfde was het de vrouw van Adri van Kraay.

Wellicht dat het vanavond, als ik verder lees en hopelijk niet meer zoveel pijn aan mijn nek heb, duidelijker wordt. Ondertussen kijk ik naar voetbal, Zweden – België. Een duel dat, zoals de meeste wedstrijden op het EK, geen reet aan is en ik denk even aan de LINDA die ik voor mijn vrouw kocht. Daar stond een artikel in over een vrouw die meldde dat haar kinderen slimmer waren dan zijn. Dat zijn die van mij ook. Slimmer dan mij en omdat er in stond dat een oom bij wijze van grap op verjaardagen dat ene kind de tafel van 831 liet opzeggen, vroeg ik de jongste of hij de tafel van 831 kon. Dat kon hij, al kwam het er niet vloeiend uit. Maar dat was misschien omdat hij Dr. Phil zat te kijken.