Etentje gehad met redactie Groningen van DvhN. Op een schip. Om daar te komen moest je over een ander schip. Daarvan was het dek glad. Je zal op dat ene schip wonen, dacht ik. Steeds volk over je dek, dat naar het etentjeschip loopt. Maar we vielen niet in het water. En het eten was lekker. Quiche, met gehaktballetjes in tomatensaus, couscous, veldsalade en een toetje na. Mooi schip ook van binnen. Oude klipper waar ze nog steeds mee varen en af en toe zelfs wedstrijden en dan moeten ze heen vijf zakken mest meenemen en terug bloemen. Iets met vroeger. Want het schip was heel oud. Het was eerst kort, toen is het verlengd en daarna weer ingekort, weer verlengd en dat nog een paar keer zodat ik niet meer wist of we nu op de korte versie zaten of de lange. Kort, zei iemand, ik weet niet wie. Ik nam bij het eten een Berenburg, toen een wijntje en toen een Fanta en tot slot koffie. Ik was immers met de auto. Mijn vrouw zou vroeg thuis zijn, maar dat was ze niet, dus kon ik niet met de bus. Achteraf goed, denk ik. Want het was glad, ook toen we weer van de boot afgingen. De doorgaande wegen waren verder droog. Toen ik thuis kwam ging mijn vrouw net naar bed. Ik zette me voor de buis en keek verder naar de docu over Keith Richards. Daarbij dronk ik een pilsje en een whisky. Dat heet bij mij een Greek Head Bunk en er is nog één iemand op de wereld die dat snapt.