Marktplaats ontploft en ik begrijp er niks van. Het zit zo: we hebben twee auto’s. De een, een Volvo, is na de zomer gekocht, de ander, een Ford, hebben we al een aantal jaren. Van de laatste doen de remmen raar. Weet niet wat er mee aan de hand is. Iets, denk ik. Als je remt voelt het soms of je met je voet op een zak houtsnippers drukt. Dat is een paar seconden zo, daarna gaat het weer goed. Misschien lucht in de leidingen, weet ik veel, ik heb er geen verstand van. Kunnen we laten maken, doen we niet. Soms voel je dat de tijd is gekomen afscheid te nemen van een auto en dat hebben we met de Ford.

Dus heb ik vandaag een andere gekocht, een Audi, heel blij mee, leuke auto, niet spectaculair, maar Duitse degelijkheid, zo van: alles zit er op en eraan en ding ziet er erg netjes uit, te mooi om te laten lopen en dus dacht ik: ik zet de Ford meteen te koop op internet. Zit nog APK op tot juni en auto is verder prima, tot aan vandaag gewoon gebruikt, edoch: meeneemprijs vanwege die remmen. Doen we niet moeilijk over, weg is weg.

De advertentie stond er nog geen vijf minuten op, of telefoon. Van iemand uit Uithoorn. Waar Slochteren lag. Is ver weg, ja. De meneer bleek niet de enige. Nog meer telefoontjes, appjes, sms-jes.

Het waren geen mannen die luisterden naar de naam Jan, Piet of Klaas, het Groot Dictee der Nederlandse Taal zullen ze nooit winnen, maar ze klonken dolenthousiast. Alsof ik goud in de aanbieding had.

Het is dat ik eind van de middag weg moest, anders had ik zo zes, zeven man bij de deur gehad. Iedereen wilde meteen langskomen. Of ik hem vast wilde houden voor die en die. Ik bied dit en ik bied dat en terwijl ik vanavond elders was, om te praten over de volgende stap richting het boek over Milko Djurovski, zag ik via de Phone de een na de ander een bod doen op de Ford.

De situatie is nu zo dat er morgen om tien uur iemand langskomt, er staat iemand in de wacht en ik kreeg net een sms-je van iemand die zei dat hij ook op het vinkentouw blijft en niet eerder dan zaterdag kan en gewoon de vraagprijs biedt, mochten de anderen willen afdingen. Dat ik dat even wist. Onderwijl heb ik de meneer uit Uithoorn al moeten teleurstellen en een stuk of wat andere. Er stond zelfs een smeekbede op de sms. Met de kreet: gun mij die auto.

Nog niet zo lang geleden had ik een Land-Rover, 109 serie III in de aanbieding. Weet niet hoe lang die te koop heeft gestaan. Maanden. Twee keer in prijs gezakt. Geen hond in geïnteresseerd, terwijl dat een heel wat interessantere auto is dan zo’n Ford. Voor die laatste heb ik binnen een paar uur echter meer reacties gekregen dan op de open brief aan Henk Kamp op deze blog en ik durf nauwelijks nog naar mijn telefoon te kijken, bang voor weer een gretige en wanhopige koper.

Ik zeg net tegen mijn vrouw: ik mis iets.