Ik jaag over het Slochterdiep, het is half elf, ik wil naar huis, naar eindelijk op de bank na weer een avond weg en ik zet het gas erop, wetend dat ik na de N46, Ringweg-Oost, Damsterdiep en Borgweg alleen nog het Slochterdiep over moet en het is een mooie weg nu, met nieuwe asfalt, nog wel wat bobbelig, maar mooi breed en ik doe het groot licht aan omdat ik dan harder kan rijden en dat doe ik, al is het uitkijken, want het is hartstikke donker, echt goede straatverlichting is er nog niet en ik weet ook niet hoe dat komt en zelfs bij de nieuwe chicanes hou ik niet in, want ik ben er wel een beetje klaar mee deze week, elke avond op pad en morgen wacht weer een nieuwe werkdag en ik zie de brug bij Lageland al en ik schrik want ik verbeeld me dat ik kikkertjes op de weg zie springen of nee, het zijn blaadjes die over het asfalt waaien, maar nee, echt, het zijn toch kikkertjes en echt, ik moet uitkijken, want ik wil ze niet doodrijden dat zou zielig zijn en oeps dat was er een, of toch niet, want ik voel geen bonkje, wat wel zou moeten als ik er een overrijd, want het zijn kleine kikkers en een keer weet ik zeker dat ik met mijn linkervoorwiel er een bijna raak dus die zal wel wat jeuk op zijn neusje hebben en zie je, het zijn echt kikkers en nu zit er een midden onder mijn auto als ik er met tachtig kilometer per uur overheen ga en ik zou langzamer kunnen rijden maar dat doe ik niet want ik heb ook pijn in mijn linkerschouder en ik weet zeker dat het met vermoeidheid te maken heeft en even voor een pittige S-bocht moet het groot licht uit vanwege een tegenligger, waarbij ik wel wat gas terugneem omdat ik de breedte van het asfalt minder goed kan inschatten, maar als de tegenligger voorbij is heb ik met een klik van de richtingaanwijzer weer volledig zicht en ik weet dat ik moet oppassen omdat de weg hartstikke modderig is, nog van de wegwerkzaamheden en ook van de boeren die op het land bezig zijn, hé, zie je wel, links zie ik lichten op het land en er komt nu een mooi recht stuk tot Denemarken, maar ook daar is het weer oppassen geblazen, vanwege nieuwe kikkers en ik denk, kikkertjes, kikkertjes, jullie moeten allang slapen en ik verbeeld me dat ik nu en dan een hoopje witte brokjes op het wegdek zie liggen en ik denk: zijn dat doodgereden kikkers en ik wil snel thuis zijn, maar ik minder toch vaart, want van de gedachte dat ik een moordenaar op vier wielen ben word ik ook niet vrolijk en ik neem nog meer gas terug zodat als ik weer zo’n vrolijk springende vriend zie ik meer kans heb om hem te ontwijken en hé, was dat een fietser op het fietspad naast de weg, zo laat nog bij pad en ik zie in het schijnsel van mijn koplampen een vogel wegvliegen, moet een reiger zijn en wat gebeurt er toch nog veel zo laat op de avond en ik leg het laatste stukje af tot de witte brug die de entree van mijn dorp markeert en ik minder vaart, ik laat me als het ware uitvieren tot ik nog geen twintig per uur rijd en ik doe het knipperlicht uit en ik rij onze oprit op en ik ben blij want ik heb geen enkele bonkje gevoeld.