Ik ben terug in de wereld waar ik vandaan kom, de wereld
waar ik vandaag niet wil zijn en dat is op de uitvaart van Okki.
Okko en Gerrie. Gerrie en Okko. De gebroeders Ten Hoff. Uit
Musselkanaal. Veendorp langs het kanaal dat Bareveld met Ter Apel verbindt.
Ze zijn onderdeel van mijn jeugd, deel van mijn leven. Zo
lang ik bij Seta voetbalde (Sportclub Eerste Exloërmond tot Afdraai), zo lang
stonden zij elke zaterdag langs de lijn. Zo lang ken ik ze.
De aula is afgeladen. Gezichten uit een voorbij leven. Terwijl
Lemmy bezig lijkt aan een soort van ballade, komt de familie binnen. Ik zie
Gerrie zoals ik hem niet ken. Huilend. Een gebroken man. Zijn broertje, zijn
Okki, ligt in een kist.
Onderwijl Nick Cave zingt van waar de wilde rozen groeien
denk ik aan het jaar dat Okki en ik leider waren van Seta D1. Dat bleek achteraf
geen goed idee. Tijdens een weekend in kampeerboerderij De Alinghoek in
Drouwen, deden de rest van de begeleiding en ik geen oog dicht. Overdag hadden
we de zorg voor de jongste jeugd en ’s nachts konden we achter Okki aan die in de
verkeerde slaapzalen rondhing.
Okko en Gerrie, Gerrie en Okko. Een kennis van mijn ouders
noemde ze ‘vreselijke mensen’ en dat was, gek genoeg, een compliment.
Ze waren apart. Heel apart. Sloffe praters, intelligente
jongens, scherp van de tong en zwaar alternatief. Sjappen, maar ónze sjappen. Ze gaven kleur aan het leven. Authentiek, helemaal zichzelf. Sans gene.
Al zagen ze dat zelf niet zo. Op een van de familiedagen van
Seta, jaarlijkse afsluiting van het seizoen, zat ik met Okki te praten en
hadden we het over een familie uit Ceresdorp. ,,Die mensen,’’ bezweerde Okko,
,,dat zijn héél aparten.’’
Broer Bert, met zus Liesbeth de enige ‘normale’ kinderen van
het gezin Ten Hoff, schetste tijdens de uitvaart een hilarisch beeld. Want Okko
en Gerrie stonden elke zondag langs de lijn bij voetbalvereniging Musselkanaal.
Uit en thuis, in weer en wind. Supporters in hart en nieren. Kwam niet aan de
club, dan kwam je aan hen. Wat meermaals tot dolle taferelen leidde. Als er
iets gebeurde wat hen niet zinde, renden ze het veld in.
Eerst Okko die verhaal ging halen bij scheids, keeper of
trainer, daarachter Gerrie, om zijn broer te beschermen en daar achteraan vader
Batse, hetzij om zijn zoons in toom te houden, hetzij om er ook op los te
meppen, dat was niet altijd even helder en daar weer achteraan broer Bert, die,
werkzaam bij Lokale Omroep Kanaalstreek, microfoon en koptelefoon aan de kant
gooide en het veld in stoof om zijn familie tot de orde te roepen en in zijn
kielzog een handvol bestuursleden.
Okko zat, op de jaarlijkse familiedag, bij voorkeur tussen
de wat oudere vrouwen, waaronder mijn moeder en sprak met hen over de zorgen
van alledag en het huishouden. Hij dronk, in tegenstelling tot alle andere
mannen, geen bier. De jongste Ten Hoff had suikerziekte. In plaats daarvan
dronk hij rum, met cola light en bij wijze van traditie, of omdat het gesprek met
de oudere dames hem verveelde, stond hij aan het einde van de middag bovenop de
tafel en liet zijn broek zakken.
De laatste act op de familiedag was penalty schieten voor
iedereen. Ik vond het elke keer bijzonder om mijn moeder een strafschop te zien
nemen. Als een van de laatsten was Okki aan de beurt en elke keer tijdens de
aanloop liet hij zijn broek zakken. Daarna ging de deur van de kantine op slot en
was het vakantie.
Als het tijd wordt om afscheid te nemen staat Gerrie voor de
kist. Hij heft de armen in de lucht. Zelden iemand zo radeloos gezien. Hij
roept iets van ‘ouwe rocker’ en wordt door broer en zus afgevoerd, snikkend.
Als ik aan Okki denk, denk ik aan hem met zijn broek op de
enkels, klaar voor de aanloop. Een herinnering met een lach.
Mooi geschreven Herman
BeantwoordenVerwijderenOntroerend!
BeantwoordenVerwijderenRespect.
BeantwoordenVerwijderenRespect.
BeantwoordenVerwijderenKippenvel...sprakeloos...
BeantwoordenVerwijderenRespect ,Okko was een geweldige kerel
BeantwoordenVerwijderenAparte man met een groot hart op de juiste plaats.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Gradus Roelfs
http://youtu.be/iSG8y9T-uUg
BeantwoordenVerwijderenMoi Okki ....... Nah .. Tjeu Okki ?! Staarkte Gerrie mienjong! (Erica Schrik uut Dörp)
BeantwoordenVerwijderen