We vinden een plekje dichtbij de deur. Normaal gesproken zijn die parkeerplaatsen bezet, nu niet. Waarom dat zo is, weet ik niet. Ik draai de contactsleutel om en de motor stopt. Als ik mijn gordel wil losdoen en de deur openen bedenk ik me.

,,Jij mag ook wel even heen’’, zeg ik tegen mijn oudste zoon.

,,Is goed. Maar ik heb geen geld.’’

Ik geef hem twintig euro.

,,Wat moet ik ook weer halen?’’

,,Vlees voor vanavond. Kies maar wat. En afwasspul, had mama gezegd.’’

Hij neemt het biljet aan, doet zijn gordel los en stapt uit. Het is de eerste keer dat-ie alleen boodschappen doet, realiseer ik me. Al voelt het niet als ‘een moment’. Er gebeuren meer dingen waardoor ze ineens ouder en groter lijken. Hij vindt het leuk, zoiets, weet ik. Een klein avontuur op een doordeweekse middag en ik ben benieuwd waar hij mee terugkomt. Ik bedoel: welk merk afwasmiddel zal hij kiezen en welk type? Citroen, lavendel, of de groene? Hij gaat een keuze maken en ik heb geen aanwijzingen gegeven.

,,Ik hoop dat Hunter opschiet’’, zegt Reyer vanaf de achterbank.

,,Hoezo?’’

,,Volgens mij moet ik poepen. Misschien staat Daan ook al voor de deur.’’

,,Sneller dan snel kan niet’’, stel ik hem gerust.

Als Hunter de winkel uitloopt komt hij niet meteen naar de auto. Ik zie hem ineens recht op de straatkantverkoper afstappen, kijkt naar de man, glimlacht, geeft hem papiergeld, knikt en loopt dan onze kant op.

,,Wat heb je gekocht?’’

Hij laat me de drumsticks zien en de fles Dreft. Citroen.

,,Niet wat weinig?’’

,,Ik twijfelde ook of ik twee pakken mee zou nemen.’’’

,,We hebben nog wel frikadellen in de diepvries. Als we vlees te kort komen. Trouwens, meneertje, wat gaf jij die Riepeverkoper?’’

,,Vijf euro.’’

,,Vijf euro? Heb je geen wisselgeld teruggevraagd?’’

,,Neuh. Een extraatje voor die meneer. Het is koud weer. Leek me wel een goed idee.’’

,,Lekker, zo’n goed idee. Je realiseert je dat je uitdeelt van andermans centen? Van ons huishoudgeld.’’

,,Ik betaal je wel terug hoor. Als je dat wilt.’’