De klassejuf meldde dinsdag op de ouderavond dat haar ter ore was gekomen dat ‘de vader van Hunter beroemd is om zijn chocoladetaarten’. Dus de klasseavond van L1A, aldus de leerkracht, waarbij het de bedoeling was dat iedereen zelfgemaakt lekkers meenam, beloofde wat te worden.

Ik keek een beetje half lachend om mij heen van ‘o ja, dit gaat over mij’, verwonderde me over het feit dat je dus geen idee hebt wat jouw kinderen op school allemaal over jou zitten te verkondigen en vond het niet erg dat het snel weer over huiswerk ging.

Maar het is waar: ik bak fantastische chocoladetaarten, al proef ik er zelden van. Ik ben meer van de metworst en boterhamworst met augurk. Ik snap ook niet goed wat er aan is, maar de dag na mijn verjaardag bekende een collega dat hij van mijn taart gedroomd had. Hij wilde met alle geweld het recept en dat heeft-ie nu.

Mocht die collega er niet uitkomen, verzekerde ik hem, ik doe aan nazorg. Dan nemen we even door wat er fout is gegaan.

Het probleem is dat als iedereen vindt dat je goed kunt taarten bakken, dat je dus ook om de haverklap die taarten moet bakken. We hebben morgen een groot feest, nog voor mijn vijftigste verjaardag. Er komen tussen de vijftig en zestig man, dus, zei mijn vrouw, jij moet even acht taarten bakken. Daar ben ik om 21.30 mee begonnen.