Dat alles zit nog in ons dna en daarom is de Veenkoloniaal
een lokale variant van de soort mens. Een mens die, kort samengevat, gewend is
dat er weinig van de cake voor hem overblijft en daar ook geen amok over maakt
omdat het toch geen zin heeft. We zien er verder wel uit als homo sapiens. De
mens is immers een universeel wezen.
Afstand, bijvoorbeeld tot de rest van de wereld.
Oost-Groningen is geen Amsterdam, geen Berlijn, dus als er iets gebeurt is het
meestal niet hier en als je iets wilt moet je dus op pad. Die afstand zorgt er
voor dat je hier in betrekkelijke rust kunt leven, maar die afstand maakt ook
dat we bij de landelijke overheid niet agendapunt 1 zijn. Hoewel dat soms
prettig zou zijn, want we redden het niet helemaal alleen.
De afstand Slochteren – Amsterdam, noemde ik als voorbeeld.
Als je in de hoofdstad woont ga je op de fiets of met de tram naar de studio,
ik moet dat regelen en plannen. Zorgen dat je kind ’s middags ergens anders
ondergebracht wordt, dat je vrouw hem van voetbaltraining ophaalt en zelf op
tijd weg. Ik werd om 18.45 uur verwacht en dan zit ik om drie uur ’s middags in
de auto. Dat lijkt vroeg en dat is het ook. Maar. Het is twee uur rijden en ik
hou rekening met allerlei rampen en rellen. Bruggen open, ongelukken, alle
stoplichten op rood. Een uur is niks bij een beetje file.
Alleen: als er niks gebeurt ben je om half zes in Amsterdam.
Wat me de gelegenheid gaf in een brasserie aan de Plantage Kerklaan vlakbij de
studio even een hapje te eten en een borreltje te drinken.
Afgaand op de reacties viel het gesprek alleszins mee, heb
ik geen bokken geschoten en was ik goed verstaanbaar. Toen ik met presentatrice
Jellie Brouwer na afloop naar buiten liep zag ik in het centrum van Amsterdam volle
cafés en terrasjes, terwijl, kon ik niet nalaten te denken, je in Slochteren en
Stadskanaal op dat moment een kanon zou kunnen afschieten. Sterker, Slochteren
heeft niet eens een centrum.
Afstand, had ik ook willen illustreren met wat ik vanochtend
zag: de vader van een klasgenootje van mijn jongste zoon die met de auto naar
zijn postbus reed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten