De lange dag die ik deze maandag moet doorkomen begint niet goed. Ik sta om zes uur op, wil gaan joggen, maar zit tien minuten later op het toilet. Omdat ik daar weer tien minuten later nog zit en me ineens allesbehalve okselfris voel, lijkt het me onverstandig te gaan sporten.

Er zit niets anders op weer in bed te kruipen, om krachten te sparen. Na het dagelijks werk wacht immers de correctiedienst. Dat is een fenomeen waartoe iedere redacteur of verslaggever eens in de zoveel tijd wordt geroepen. Je leest alle pagina’s van de krant van morgen en checkt de teksten op spelling- en grammatica en andere omissies. Dat heet: De Tegenlezer en dat begint zo rond zeven uur ’s avonds en als je geluk hebt ben je om half elf klaar en als je pech hebt om half twaalf.

Ik zie er nooit tegenop, maar het betekent wel dat je laat thuis bent.

Mijn vrouw meldde dat het niet zo verwonderlijk was dat ik me niet lekker voelde. Dat deed zij ook niet en onze zoons klaagden ook al over moeheid en andere pijntjes. De griep gaat rond, schijnt het. Tussen het aankleden en ontbijten door was het derhalve een gezucht en gesteun – wat overigens vaker voorkomt op maandag – en besloten we dat we een keer gewoon met ons vieren een dag thuisblijven.

 

Een soort van gezinsbaaldag. Iedereen meldt zich ziek en met zijn allen met versgeperste sinaasappelsap op de bank voor de buis. Wanneer we dat doen, daar moeten we het nog maar eens over hebben. Het gaat vandaag in ieder geval niet gebeuren. Op de een of andere manier lukt het om het hele kippenhok bijtijds de deur uit te krijgen.

Maar ik neem me wel voor om vroeger naar bed te gaan. Is beter voor het gestel. Misschien moet ik van slapen een soort hobby maken. Mijn vrouw en ik vielen zondagavond beide al op de bank in slaap, terwijl we via Netflix de eerste aflevering van Narcos keken. Leuke serie trouwens.

Onderweg naar het werk, wanneer het katterig gevoel niet overgaat, bedenk ik, zoals mannen vaker schijnen te doen, dat het wel iets meer kan zijn dan griep. Wat als het de voorbode is van een ernstige aandoening? Allerlei doemscenario’s passeren de revue en ik ben zelfs al bezig de muziek uit te zoeken. R.E.M. – Losing my religion, Kathleen Edwards – Goodnight California en Led Zeppelin – Stairway to Heaven en dan in de uitvoering met Ann en Nancy Wilson van Heart.