Eens in de zoveel tijd verander ik de bureaubladachtergrond op mijn laptop. Dat doe ik al zo lang we met computers werken en het kan van alles zijn. Van Nighthawks van Hopper, The Farm van Míro tot een foto van Ernest Hemingway, in korte broek schrijvend aan zijn bureau, maar eigenlijk zijn het vooral landchapjes waar ik voor kies.

Tot aan vandaag gebruikte ik een winterse foto van Anchorage, Alaska, in paars licht. Gemanipuleerd waarschijnlijk, maar ik geloof onmiddellijk dat de lucht daar zo kan zijn. Zelfde als de plaat van de zijkant van Santa Barbara. Een badplaats in roze tinten. Dat is mogelijk, daar.

De sfeer op mijn bureaubladachtergrond past doorgaans bij het jaargetijde. In de herfst wil ik nog wel eens kiezen voor een rood en geel gekleurd woud in Maine, tegen de kerst is het altijd een winterlandschap en niet zelden een eenzaam huis met een kerstboom ervoor in een verder witte omgeving.

Alleen al het zoeken naar plaatjes is leuk. Google maar eens op ‘Amerika’s backyard’, ‘Hudson River’, of ‘Vietnam, rural scenery’. Burning Man levert ook fascinerende beelden op, al durf ik die nog niet zo goed als achtergrond gebruiken. Op het werk staat er regelmatig iemand achter je te koekeloeren.

 

Ik had ooit ook een heel mooie van een hutje op een strand, ergens ik weet niet waar, maar die ben ik kwijtgeraakt nadat mijn vorige laptop crashte. Dat is een aantal jaren geleden en welke exotische termen ik ook intik: nooit weer gevonden. 

Ik kan uren met zoeken bezig zijn en de eerlijk gebiedt te zeggen dat ik dat vanavond ook even heb gedaan. Er was een commissievergadering in Loppersum met twee presentaties. Een van Marketing Groningen, over hoe we meer toeristen naar Groningen gaan krijgen en een over de Waterketen Groningen. Ik luisterde, maar scande met een half oog de foto’s van lavendelvelden in de Provençe. Het is er een geworden van een pleintje. Al twijfel ik wel of die heel lang blijft staan. Die van Hemingway is ook een zomerse plaat.