woensdag 17 september 2014

Voorbij de Watertoren (27) - De wereld volgens sukkels


Internet heeft zijn langste tijd gehad. Internet is bijzonder, internet is handig, maar internet ontwricht de wereld. Omdat internet de dingen regelt, zoals nerds, of in goed Nederlands: sukkels, het geregeld willen zien.

De nerd, de bedenker van alle foefjes, trucjes en toepassingen, heeft één doel: hoe kan ik mijn leven zoveel mogelijk regelen vanachter mijn laptop. De nerd is een loner, een loser, een contactgestoorde weirdo. Iemand die op de een of andere manier niet bij de echte wereld hoort en die andere wegen heeft gevonden om te krijgen wat ie wil.

De nerd doet dat goed, want de mogelijkheden van het wereldwijde web zijn ongekend. Ik verbaas me zowat elke minuut over wat online is te regelen, maar diezelfde ongekende mogelijkheden helpen de middenstand om zeep, er is geen muzikant die nog een cent verdient met de cd-verkoop, internet drijft de media tot wanhoop omdat de meeste mensen vinden dat nieuws gratis is en internet is er de oorzaak van dat politici meer geïnteresseerd zijn in kekke oneliners dan beleid maken.

We moeten brood kopen bij de bakker om de hoek. Dat is duurder en onhandiger, maar de bakker kan er van bestaan. De bakker leest op zijn beurt de krant waar ik voor werk. De lening voor je huis sluit je af bij de lokale hypotheekboer en hij stuurt zijn kinderen naar de school waar mijn vrouw werkt. Zo zit de wereld in elkaar.

Internet verwoest die structuren. Omdat het wezen van internet asociaal is. Omdat een nerd asociaal is. Omdat een nerd geen boodschap heeft aan anderen. Een nerd vindt vanachter zijn computer dat alles is geoorloofd, dat je films voor niks mag downloaden, dat je foto’s, verhalen en om het even wat naar believen kunt gebruiken. Zonder bronvermelding, zonder verantwoording.

Ik kan een boek schrijven en Google deelt dat zonder dat mij als maker van dat oorspronkelijk werk iets wordt gevraagd. Als ik daartegen wil procederen, wat onmogelijk is omdat ik het geld niet heb, maar stel dat ik dat zou doen, dan verlies ik dat omdat Google meer en betere advocaten kan inhuren. Of ze betalen de boete en gaan gewoon door. Kan makkelijk, geld genoeg.

Ik ben kansloos.

We zijn allemaal kansloos. Facebook, Twitter en Google stellen de regels vast voor internet. Daar wordt evenmin verantwoording voor afgelegd, dat wordt zo gedaan. Wat wel of niet kan, wordt niet meer bepaald door een door het volk gecontroleerde overheid. Wat wel of niet mag, dat wordt bepaald door de nerds van Facebook, Twitter en Google. Wie zij zijn, wie er achter de knoppen van de servers zit? Geen idee. Ik ken ze niet. Welke motivatie ze daarbij hanteren? Weet u het, weet ik het.

We vinden het allemaal goed en we doen er allemaal aan mee. Ik ook, al weet ik eigenlijk nog steeds niet wat ik er van moet vinden. Ik doe mee, omdat ik niet voor ouderwets, achterlijk of digibeet wil worden versleten en omdat ik het contact met mijn kinderen niet wil verliezen. Omdat we denken dat dat de toekomst is. We vinden het trouwens ook erg gemakkelijk.

Daarmee graven we ons eigen graf. Want wij, de mens, bestaan bij sociale structuren. Wij moeten niet gaan boodschappen via internet omdat het gemakkelijker is, wij moeten de deur uit, een praatje maken met de juffrouw van de supermarkt, met de buurman bij de wasstraat, wij moeten elkaar zien, ruiken en voelen.

Dat verdwijnt. Het is al verdwenen. Ik zie mijn zoons en ik zie hoe ze met internet omgaan. Ze gamen zelf al niet eens meer. Ze kijken naar filmpjes van andere jongetjes die aan het gamen zijn en dat van commentaar voorzien. Het is dommer dan dom, het is een gewauwel van jewelste, afgaand op wat ze er uit kramen zijn het enorme sukkels, maar in de ogen van mijn zoons zijn ze goed bezig.

Als ik vraag wat er precies leuk aan is, kunnen ze dat niet uitleggen. Het maakt al niet eens meer uit dat ze het niet kunnen verklaren. Wie boeit dat? Die gasten zijn grappig. Punt. Zet dat ding dan uit, ja. Die discussie voeren we inmiddels elke dag. Er is geen houden aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten