Een jonge vrouw komt op een vlotje aan bij een eiland. Ze
doet haar sarong af en zwemt naakt naar het strand. Daar staat een jongeman.
Ook naakt. Neuken, denk je dan, ja, laten we meteen maar benoemen waar dit
soort programma’s om draait, maar dat had ik gedacht, want niet veel later komt
er een tweede vrouw bij. Oftewel: reality-tv. Zet twee mensen bij elkaar en ze
doen iets samen, vraag een derde en er is gedoe.
De man op National
Geographic Channel was, afgaand
op zijn haar en snor, in een vorig leven de bad guy in series als Starsky & Hutch en Kojak, vindt de kleding uit die tijd nog steeds moeten kunnen en toonde de geschiedenis van het universum. Althans,
dat wat we weten, want dat is beperkt. Heeft te maken met hoever we kunnen
kijken. Mogelijk is ons universum, wiens afmetingen al ongelooflijk zijn,
onderdeel van een multiversum.
Dan ben ik weg en met mij waarschijnlijk velen en om het
voor ons aardlingen begrijpelijk te maken hadden de programmamakers de 13,8 miljard
jaar ontstaansgeschiedenis van het heelal in een jaar gestopt. Wat ik me altijd afvraag is waarom het geen 13,7 is, of 13,9. Of zeg gewoon 14. In dit geval is het verschil voor mij verwaarloosbaar.
Maar goed, wat we weten is dat het begon met een Big Bang en
dat is dat er niks was, of ja, toch, 1 atoom en dat is ontploft en in die al
bijna 14 miljard durende ontploffing zitten wij. Ik denk dan ook altijd: waar
komt die ene atoom dan vandaan? Wie heeft dat verzonnen? Alles heeft een begin
en daar gaat ook een begin aan vooraf en daarvoor weer een ander begin. Je moet het
echter hoe dan ook regisseren, want uit niets kan niet iets ontstaan. Daar kom
je dus nooit uit, zodat ik niet anders kan concluderen dan dat het hele
universum, onze hele wereld, onmogelijk is.
Het blijft echter een fascinerend verhaal en in die 365
dagen x 24 uur x 3600 seconden komt de mensheid in pak hem beet de laatste 14
seconden om de hoek. Dan gaat het snel, want de mens is een slim wezen en in
onze huidige, leefbare planeet, komt alles samen. De natuurlijke grondstoffen
die miljoen jaren hebben liggen rijpen, de atmosfeer waarin wij kunnen leven en
de natuur die evolueerde tot wat het nu is, terwijl het hersenvolume in
allerlei levensvormen beetje bij beetje groeide tot het formaat wat we nu hebben.
Het is ondertussen nog niet tot neuken gekomen en wellicht
om dat te bespoedigen bedenkt de eerste vrouw iets om te testen of die man op
dat vlak en op andere vlakken (een relatie!) iets voor haar kan betekenen: kickboksen.
Die man denkt en dat zegt ie ook: ik vind het lastig om een vrouw te slaan. Dus
slaat ie heel voorzichtig.
Ik denk: logisch, je kunt geen vrouw slaan, maar zij zegt:
hij slaat niet door, dus hij heeft geen doorzettingsvermogen. De
ontstaansgeschiedenis van ons universum vond ik gemakkelijker te begrijpen. De
vrouw leek me niet heel dom, maar als je aan zo'n programma meewerkt is er waarschijnlijk wel wat mis.
De slaap viel zondag moeilijk te vatten. Dat kwam niet door
de gedachte aan die twee naakte vrouwen, dat had te maken met een kwestie waar
ik mee worstelde. Als na 13,8 miljard jaar waarin onze aardbol is geworden tot
wat ie nu is en we als mens in die laatste seconden ons best hebben gedaan er
iets van te maken, door een beschaving op te bouwen, met comfortabele en stevige
huizen (behalve in Groningen dan), goed eten en schoon drinkwater, waarin we
communiceren via taal en schrift, gebruikmakend van onvoorstelbare technieken
en Adam Zkt. Eva is de jongste hit,
dan wil ik wel een nieuwe Big Bang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten