Ik heb een ideetje: Dag van de Gasopstand. Waarom? Om toch. Omdat we er klaar mee zijn. Met het gedoe. We zijn murw. Ik vertel niks nieuws als ik zeg dat het nog steeds krabben en knoeien is met schadeherstel, compensatie en gevoel van veiligheid. Goed, er is al een tijdje geen gasbeving van formaat meer geweest, maar dat wil niet zeggen dat die niet kan komen.

Uit alles wat tot mij, tot ons, mijn collega’s bij het DvhN komt, is dat de klachten niet minder worden, maar hetzelfde blijven. Of zelfs erger. Schades worden bijna standaard afgedaan als ‘C’, wat betekent niet aardbevinggerelateerd en mensen voelen zich geïntimideerd, geschoffeerd en gekoeioneerd door de NAM. Daar zijn natuurlijk geen rapporten van, dat vertellen mensen ons. Mensen wiens huis tegen de vlakte gaat, moet, of die nog steeds wachten op herstel. De Shell vertoont hier hetzelfde gedrag als in Nigeria en minister Kamp zegt in het boek De Gaskolonie dat hij toch echt beslist en hij alleen en het is ik, ik, ik, maar…

Nu ja, dit is de zoveelste keer dat ik dit optik en ik ga niet nog verder, behalve één opmerking nog en dat is hoe Zweden laat zien dat het toch echt anders kan. Daar wordt een heel dorp, Kiruna, drie kilometer verplaatst ten behoeve van de mijnbouw en mensen krijgen de waarde van hun huis vergoed en daar zelfs 25 procent boven op.

Ik zeg: Dag van de Gasopstand. Op 29 mei was mooi geweest. Op die dag in het jaar des heren 1959 werd immers op het land van Boer Boon in Kolham gas ontdekt. Omdat het nu 2 juni is ben ik dus te laat. Wat nog wel kan: 1 juli 2016, precies 55 jaar geleden vroeg de NAM de concessie ‘Groningen’ aan.

Het is maar een ideetje en misschien een dom idee en ik weet eerlijk gezegd ook niet wat we die dag zouden moeten doen, staken, alle wegen blokkeren, honderden vuurspuwers de straat op sturen, met zijn allen poffert maken, zoiets, maar ik vind het wel goed klinken: Dag van de Gasopstand.