Snelcursus Lijden: Toch de Zoon van God

The Passion wordt vandaag, donderdag 17 april 2014, in Groningen opgevoerd. Een mediaspektakel. Het Dagblad van het Noorden kwam dinsdag met een speciale bijlage. De vraag of ik er een stukje voor wilde schrijven. Want niet iedereen die er naar kijkt weet waar het eigenlijk over gaat. De ruimte was beperkt, wat betekende dat ik de hele Bijbel in max 550 woorden mocht samenvatten. Dat werd onderstaand stukje. De beloning: een fles Ardbeg.

Toch de Zoon van God

 

In een volksgericht dat zijn gelijke niet kent in de geschiedenis van de mensheid en waarvoor we nog steeds boete doen (onder meer met anderhalf uur kijken naar Jack van Gelder) werd Jezus Christus op 33-jarige leeftijd ter dood veroordeeld. In het jaar 34. Onze jaartelling begon immers met zijn geboorte.

Hij stierf op Goede Vrijdag. Aan het kruis. Een marteldood. Naast hem twee misdadigers, want hij was een gevaarlijk sujet. Omdat Jezus zei de Zoon van God te zijn. Daarnaast haalde hij hogepriesters en schriftgeleerden het bloed onder de nagels weg, door hun autoriteit te ondermijnen en het ware geloof te prediken. Dat pikten ze niet van een timmermanszoon.

God had lang daarvoor hemel en aarde geschapen, met de mens als ultieme kroon. Maar nadat Adam en Eva, verleid door de slang (de Duivel, naar men aanneemt), proeven van de boom van kennis van goed en kwaad, terwijl God dat uitdrukkelijk verboden had, gaat het mis met de mens. Iedere geborene is belast met de erfzonde. Hoogmoed, hebzucht, lust, jaloezie, onmatigheid, wraakzucht en luiheid, we hebben het in ons, met verstrekkende gevolgen.

God is daar op zeker moment klaar mee. Jezus, geboren uit de maagd Maria, moet orde op zaken stellen. De profeet Elia had zijn komst ook voorspeld, maar volgens de hogepriesters en schriftgeleerden kon dat onmogelijk deze figuur zijn. Daarom werd hij, net voor Pasen, in de val gelokt.

Zijn verhaal (volgens de evangelieën van Matteüs, Lucas, Johannes en Marcus) is een kroniek van een aangekondigde dood. Jezus wist wat ging komen. Hij gaat sterven om onze schuld (erfzonde) in te lossen. Bij het eten met zijn twaalf discipelen meldt hij dat dit zijn laatste avondmaal is, dat Judas hem zal verraden en dat Petrus hem, voordat de haan kraait, drie keer zal verloochenen.

Wanneer ze na het eten naar de Olijfberg gaan en zijn volgelingen tot zijn verdriet in slaap vallen, bidt Jezus tot God: of de beker aan hem voorbij mag gaan. Behalve als het echt niet anders kan. Immers: ‘Uw wil geschiede.’

Een groep mensen met voorop Judas komt hem halen en brengt hem naar het huis van hogepriester Kajafas. De volgende dag, voor de raad van oudsten, wordt de vraag gesteld: ‘Jij bent dus de Zoon van God?’

‘Jullie zeggen het: dat ben ik.’

Ze brengen hem naar landvoogd Pontius Pilatus. Die vindt het te weinig om hem ter dood te veroordelen. Herodes, die over Galilea gaat, waar Jezus vandaan komt, moet maar beslissen. Ook Herodes kan er niks mee en stuurt hem terug. Pilatus laat dan het volk de keus tussen Jezus en moordenaar Barrabas. Het volk is vrij helder: ‘Kruisig Hem.’

Hij werd ’s ochtends over de Kruisweg naar Golgotha geleid, kreeg een mantel, een doornenkroon, werd bespot en soldaten dobbelden om zijn kleren. Boven zijn hoofd een plankje: ‘Dit is de Koning der Joden’. Na een aantal uitspraken (de kruiswoorden), waaronder ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?’ sterft hij na negen uur, waarin het langzaam aardedonker wordt. Als dan de voorhang van de tempel scheurt, de aarde splijt en de doden ontwaken, verzucht een honderdman. ‘Dit was toch de Zoon van God.’

Naschrift: Zoals eigenhandig voorspeld herrees Jezus op de derde dag, instrueerde in de veertig dagen tussen Pasen en Pinksteren zijn discipelen over hoe verder, stuurde de Heilige Geest en voer ten hemel.